Μεταναστευτικό

Στα νησιά συμπλοκές, στην Αθήνα νέος νόμος περί ιθαγένειας…

Μέσα στην παραζάλη των ημερών, μια εξέλιξη πέρασε απαρατήρητη: ο νέος νόμος περί ιθαγένειας, έργο της Αν. υπουργού Τ. Χριστοδουλοπούλου, ψηφίστηκε κατ’ άρθρο στη Βουλή, αφού προηγουμένως είχε ψηφιστεί επί της αρχής στις 26 Ιουνίου. Μάλιστα παρά την έκκληση κάποιων βουλευτών να αναβληθεί η ψηφοφορία χάριν της εθνικής ενότητας, η κ. Χριστοδουλοπούλου επέμεινε και πέτυχε τελικά την ψήφιση του νόμου, την οποία χαρακτήρισε ως «εμβληματική».

Αυτό συνέβη την ώρα που στα νησιά του Αν. Αιγαίου καταφτάνουν εκατοντάδες λαθρομετανάστες καθημερινά και η κατάσταση είναι τραγική. Στη Λέσβο, οι 4.000 λαθρομετανάστες που βρίσκονται στο νησί διέκοψαν την Κυριακή την κυκλοφορία στον κεντρικό δρόμο και άρχισαν πετροπόλεμο με θύμα ένα λιμενικό που τραυματίστηκε ελαφρά. Στη Σάμο, η εταιρεία catering που είχε επιφορτιστεί με τη σίτισή τους διέκοψε την τροφοδοσία λόγω οφειλών και την ανέλαβε ο Στρατός (!!!), ενώ και στα υπόλοιπα νησιά του Αν. Αιγαίου η κατάσταση είναι ανάλογη, με προφανείς επιπτώσεις στον τουρισμό, αλλά και στην εθνική ασφάλεια πια. Και όμως, η κ. Χριστοδουλοπούλου, παρ” ότι αναγνωρίζει ότι υπάρχει κίνδυνος εξεγέρσεων, επιμένει σε πολιτικές που τους δίνουν κίνητρα να έρθουν στην Ελλάδα, όπως είναι ο νέος νόμος περί ιθαγένειας.

Από τις 20 Ιανουαρίου είχαμε προειδοποιήσει ότι μια πιθανή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα είχε ως βασική προτεραιότητα τη διευκόλυνση των μεταναστευτικών ροών προς την Ελλάδα, αλλά και την εδραίωση των μεταναστών στην ελληνική κοινωνία μέχω της χορήγησης ιθαγένειας. Γράφαμε συγκεκριμένα:

«Με δεδομένο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα δυσκολευτεί να υλοποιήσει τις προεκλογικές υποσχέσεις που έχουν οικονομικό κόστος, το πεδίο της μετανάστευσης και της ιθαγένειας προσφέρεται για ανέξοδη και γρήγορη επίδειξη “προοδευτικότητας”, και μάλιστα με ορατό άμεσο κέρδος σε νέους ψηφοφόρους. Αυτό το πεδίο μάλιστα προσφέρεται για σύγκλιση με πολιτικές δυνάμεις όπως το “Ποτάμι” και το ΠΑΣΟΚ, που θα είχαν ενστάσεις σε πολιτικές με κίνδυνο εξόδου από το Ευρώ, όχι όμως και σε “προοδευτική” μεταρρύθμιση του δικαίου της ιθαγένειας και της μετανάστευσης. Επομένως τέτοια ζητήματα θα βρίσκονταν ψηλά στην ατζέντα μιας μετεκλογικής συνεργασίας, καθώς θα συνέφεραν όλους τους εμπλεκόμενους. Το ερώτημα είναι αν θα συνέφεραν και τη χώρα, και πώς θα επιδρούσαν στην εσωτερική της ασφάλεια…»

Και πράγματι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, με αρμόδια υπουργό την κ. Τασία Χριστοδουλοπούλου, έθεσε άμεσα σε εφαρμογή την πολιτική που είχε επιμελώς αποκρύψει προεκλογικά, με τρεις κεντρικούς άξονες:

Κατάργηση ή εκκένωση των κέντρων κράτησης μεταναστών
Διευκόλυνση της εισροής νέων λαθρομεταναστών
Νομοθετική διευκόλυνση της απόκτησης ιθαγένειας
Ήδη από τα μέσα Φεβρουαρίου η κ. Χριστοδουλοπούλου μέσω συνεργατών της πίεζε τους αρμόδιους αξιωματικούς της Ελληνικής Αστυνομίας και τελικά στις 3-3-2015 επέβαλε στο Αρχηγείο της Αστυνομίας την έκδοση εγγράφου με τίτλο «Νέα πολιτική σχετικά με τις διαδικασίες κράτησης αλλοδαπών», το οποίο περιληπτικά όριζε ότι:

(α) οι λαθρομετανάστες που συλλαμβάνονται στα σύνορα δεν θα κρατούνται αλλά θα αφήνονται ελεύθεροι για τουλάχιστον επτά μήνες, και αφήνοντας ανοιχτές τις ενέργειες πέραν αυτού του διαστήματος

(β) οι ήδη κρατούμενοι στα κέντρα κράτησηςλαθρομετανάστες θα αφεθούν ελεύθεροι, πλην όσων κατηγορούνται για ποινικά αδικήματα ή παρουσιάζουν «έντονη και συνεχή» παραβατική συμπεριφορά.

Τα αποτελέσματα της νέας πολιτικής δεν άργησαν να φανούν: σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας κατά το πρώτο πεντάμηνο του 2015 οι αφίξεις λαθρομεταναστών υπερτριπλασιάστηκαν σε σύγκριση με το πρώτο πεντάμηνο του 2014 (59.669 έναντι 18.257!)

Και ήρθε η ώρα της ιθαγένειας…

Η κ. Χριστοδουλοπούλου αμέσως μετά την ανάληψη της εξουσίας εξήγγειλε ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα δώσει την ελληνική ιθαγένεια σε όλα τα παιδιά που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Ελλάδα, αλλά και σε όσα δεν γεννήθηκαν αλλά μεγάλωσαν στην Ελλάδα. Με τον νέο νόμο που ψηφίστηκε στη Βουλή με τις ψήφους του ΣΥΡΙΖΑ, του Ποταμιού, του ΠΑΣΟΚ και του βουλευτή των ΑΝΕΛ Κώστα Ζουράρι (Θου Κύριε…), ο σχεδιασμός της κ. Χριστοδουλοπούλου γίνεται πραγματικότητα – τουλάχιστον μέχρι να μιλήσει το Συμβούλιο της Επικρατείας…

Όπως έχουμε αναλύσει και σε προηγούμενο άρθρο, το Συμβούλιο Επικρατείας με την απόφαση 60/2013 της Ολομελείας του που έκρινε αντισυνταγματικές τις αντίστοιχες προβλέψεις του ν. 3838/2010 (νόμου Ραγκούση), έθεσε αυστηρές προϋποθέσεις για την απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας,  απαιτώντας τη διασφάλιση της σύνδεσης κάθε προσώπου με το ελληνικό έθνος.

Όπως ορθότατα έκρινε το ανώτατο δικαστήριο με αφορμή το νόμο Ραγκούση, «ελάχιστος όρος και όριο των σχετικών νομοθετικών ρυθμίσεων για την απονομή της ελληνικής ιθαγένειας είναι η ύπαρξη γνησίου δεσμού του αλλοδαπού προς το ελληνικό κράτος και την ελληνική κοινωνία, τα οποία δεν είναι οργανισμοί ασπόνδυλοι και δημιουργήματα εφήμερα αλλά παριστούν διαχρονική ενότητα με ορισμένο πολιτιστικό υπόβαθρο, κοινότητα με σχετικώς σταθερά ήθη και έθιμα, κοινή γλώσσα με μακρά παράδοση, στοιχεία τα οποία μεταβιβάζονται από γενεά σε γενεά με την βοήθεια μικρότερων κοινωνικών μονάδων (οικογένεια) και οργανωμένων κρατικών μονάδων (εκπαίδευση)».

«Το κριτήριο της διαμονής των γονέων επί πενταετία δεν τεκμηριώνει την ουσιαστική ένταξή τους στην ελληνική κοινωνία, αφού δεν συνδυάζεται και με άλλα στοιχεία που θα προσέδιδαν στην διαμονή ουσιαστικά χαρακτηριστικά εντάξεως. […] μόνη η φοίτηση σε ελληνικό σχολείο, και μάλιστα μόνον επί μία εξαετία, δεν εγγυάται την επιζητούμενη ένταξη, δεδομένου ότι ο νόμος δεν αξιώνει και μία ουσιαστική σχέση των γονέων με τη χώρα, οι οποίοι γονείς είναι αρμόδιοι να αποφασίσουν για την απόκτηση ή μη της ιθαγένειας από το ανήλικο τέκνο τους. Εξ άλλου, η χρονική διάρκεια της εκπαιδεύσεως υπολείπεται και της εννεαετούς φοιτήσεως που απαιτεί υποχρεωτικώς το Σύνταγμα (άρθρο 16 παρ.3) για τα παιδιά των Ελλήνων, τα οποία μάλιστα πλεονεκτούν ήδη λόγω της βαθμιαίας γνώσεως της γλώσσας και της εξοικειώσεως με το δεδομένο κοινωνικό περιβάλλον από της γεννήσεώς τους και πολύ πριν αρχίσει η εκπαίδευσή τους. Εξομάλυνση των διαφορών αυτών και άρα εγγυημένο βαθμό εντάξεως θα πιστοποιούσε, κατ΄ αρχήν, η επιτυχής φοίτηση των αλλοδαπών σε όλο το φάσμα της δευτεροβαθμίου εκπαιδεύσεως με λήψη του αντιστοίχου τίτλου σπουδών».

Ο νέος νόμος που ψηφίστηκε χθες ουσιαστικά επαναλαμβάνει τα τυπικά κριτήρια του νόμου Ραγκούση (3838/2010), με τις εξής διαφοροποιήσεις:

(α) στην περίπτωση απόκτησης της ιθαγένειας λόγω γέννησης στην Ελλάδα, προσθέτει ως προϋπόθεση την εγγραφή του παιδιού στην Α΄ Δημοτικού.
(β) στην περίπτωση μη γεννημένων στην Ελλάδα παιδιών, αυξάνει το χρόνο φοίτησης που απαιτείται από έξι συνολικά χρόνια σε εννιά συνολικά ή έξι συνεχόμενα στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Στο δεύτερο σημείο, θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο νέος νόμος προσεγγίζει το κριτήριο του Συμβουλίου της Επικρατείας (εξαετής φοίτηση στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση), αν και το «νερώνει». Στο πρώτο σημείο όμως είναι φανερό ότι το τυπικό κριτήριο της εγγραφής του παιδιού στην Α΄ Δημοτικού δεν εξασφαλίζει σε καμία περίπτωση την ενσωμάτωσή του στην ελληνική κοινωνία, που κατά το Συμβούλιο Επικρατείας είναι κριτήριο για την απόδοση της ιθαγένειας. Γι” αυτό άλλωστε και στο συγκεκριμένο σημείο η ΝΔ και οι ΑΝΕΛ (πλην Ζουράρι…) πρότειναν ορθά ως κριτήριο την ολοκλήρωση της φοίτησης στο Δημοτικό, που εγγυάται την ενσωμάτωση στην ελληνική κοινωνία.

Το συγκεκριμένο σημείο αντανακλά μια διαφορά φιλοσοφική, ή ακριβέστερα ιδεολογική: όσοι αρκούνται στην εγγραφή των παιδιών στην Α΄ Δημοτικού για τη χορήγηση της ελληνικής ιθαγένειας, δεν διαφέρουν ουσιαστικά από όσους εισηγούνται τη χορήγηση της ιθαγένειας αυτόματα, με τη γέννηση στην Ελλάδα (ius soli). Απορρίπτουν την ενσωμάτωση στο έθνος, που θέτει το ΣτΕ ως κριτήριο για την απόδοση της ιθαγένειας. Δεν τους ενοχλεί η δημιουργία Ελλήνων πολιτών (νομικά) χωρίς ελληνική εθνική συνείδηση, γιατί η τελευταία τους είναι απεχθής.

Μόνο που το Συμβούλιο Επικρατείας έχει ήδη κηρύξει το νόμο Ραγκούση αντισυνταγματικό, ακριβώς με αυτό το σκεπτικό. Και όσοι επιχειρούν να το παρακάμψουν, θα το ξαναβρούν μπροστά τους…

ΠΗΓΗ-e-amyna