Οι 5 ενοχλητικοί της Ευρώπης

Η Ανγκελα Μέρκελ είναι εμφανώς ανήσυχη. Τον Οκτώβριο χαρακτήρισε «εξαιρετικά αρνητική» την πιθανότητα δημιουργίας μιας κυβέρνησης Σοσιαλιστών και Αριστεράς στην Πορτογαλία, ενώ παραδέχτηκε ότι οι εκλογές στην Ισπανία και την Ιρλανδία θα μπορούσαν να φέρουν την ενίσχυση των "αντιδραστικών" δυνάμεων.

Προκειμένου να μη συντελεστεί η απομάκρυνση από το δόγμα της λιτότητας, επιστρατεύονται όλα τα γνωστά εργαλεία: οι «αγορές» και οι Βρυξέλλες προειδοποιούν ότι θα επέλθει ξανά και ξανά η οικονομική «αστάθεια».
Παρά τις αποτυχίες και τις διαψεύσεις, οι αντιδραστικοί όμως  δεν εξαφανίζονται.

Ποιοι πρωταγωνιστούν σε αυτήν τη φάση χρονικά;

ΕΛΛΑΔΑ Αλέξης Τσίπρας
Υπήρξε ο πρώτος στην Ευρώπη που νίκησε εκλογικά το νεοφιλελεύθερο δόγμα. Ανέλαβε επισήμως τα ηνία του ΣΥΡΙΖΑ του 4% το 2009 και μέσα σε τρία χρόνια αναδείχτηκε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Η χρεοκοπία τού άλλοτε δικομματικού συστήματος, η δημιουργία προοπτικής σε έναν λαό χτυπημένο και το νεαρόν της ηλικίας του είναι μερικοί από τους λόγους της επιτυχίας.
Η ανάληψη της εξουσίας τον Ιανουάριο του 2015 δημιούργησε ακόμα περισσότερες προσδοκίες.
Υστερα, όμως, από την επτάμηνη διαπραγμάτευση, με σημαντικότερο σταθμό το δημοψήφισμα, επήλθε ο επώδυνος συμβιβασμός: ένα νέο μνημονιακό πρόγραμμα. Που με τη σειρά του έφερε μια διάσπαση και απογοήτευση.
Παρ’ όλα αυτά κέρδισε ξανά τις εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου.
Οι πολιτικοί αντίπαλοί του μιλούν πια για έναν Αλέξη Τσίπρα που «έβαλε μυαλό».
Οι Ευρωπαίοι συνοδοιπόροι του, που πλέον εκτείνονται μέχρι τους Πράσινους και μια μερίδα των Σοσιαλδημοκρατών, τον στήριξαν στη συντριπτική τους πλειονότητα.
Οι Ευρωπαίοι εταίροι και οι δανειστές ακόμα ασκούν σκληρές πιέσεις στο πλαίσιο των συνεχιζόμενων διαπραγματεύσεων, επιχειρώντας να περιορίσουν ακόμα και τα πιθανά ψήγματα νίκης της ελληνικής κυβέρνησης.

ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ Αντόνιο Κόστα
«Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει ότι πρέπει να συνεχίσουμε να ακολουθούμε τον ίδιο δρόμο» έλεγε τον Ιανουάριο ο 54χρονος ηγέτης του Πορτογαλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος.
Ωστόσο, λίγους μήνες αργότερα ξεκαθάριζε ότι «το Σοσιαλιστικό Κόμμα δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ», καθώς στο πρόγραμμά του δεν υπάρχει πρόβλεψη για διαπραγμάτευση του δημόσιου χρέους ή για έξοδο από το ευρώ.
Ο πολιτικός με ρίζες από την Ινδία και τη Γαλλία, πρώην υπουργός, επί χρόνια δήμαρχος της Λισαβόνας και γιος του κομμουνιστή ποιητή Ορλάντο ντα Κόστα, απέσπασε τον Σεπτέμβριο του 2014 το 68% των ψήφων στην (για πρώτη φορά) ανοιχτή διαδικασία του Σοσιαλιστικού Κόμματος.
Δεσμευόταν για αύξηση του κατώτατου μισθού και παύση των ιδιωτικοποιήσεων. Κατάφερε δε να ξεπεράσει τη «σκιά» του μνημονιακού προκατόχου του, Ζοζέ Σόκρατες, που βρίσκεται τώρα σε κατ’ οίκον περιορισμό κατηγορούμενος για διαφθορά και φοροδιαφυγή.
Η πλειοψηφική συμμαχία των Σοσιαλιστών, του ριζοσπαστικού «Μπλόκο» και του παραδοσιακού Κ.Κ. ανέτρεψε την απόπειρα κοινοβουλευτικού «πραξικοπήματος» του προέδρου της χώρας.
Τώρα απομένει η μεταξύ τους συνεννόηση. Οι υπογραφές έχουν ήδη πέσει, αλλά ορισμένοι φοβούνται ότι ένα τμήμα του Σ.Κ. θα συναινέσει σε ό,τι ζητούν οι Βρυξέλλες: να σχηματιστεί εξάμηνη υπηρεσιακή κυβέρνηση τεχνοκρατών.

ΙΣΠΑΝΙΑ Πάμπλο Ιγκλέσιας
Πανεπιστημιακός και τηλεοπτικός παρουσιαστής, απέσπασε «από το πουθενά» περίπου 8% στις ευρωεκλογές. Μέχρι τον Ιανουάριο κατέγραψε τρελή πορεία στις δημοσκοπήσεις, που τον έφερναν μέχρι και στην πρώτη θέση.
Σήμερα, όμως, αφενός ενισχύονται οι Σοσιαλιστές, αφετέρου ορισμένοι στρέφονται στους «μοδάτους» νεοφιλελεύθερους «Ciudadanos» («Πολίτες»).
Για τις εκλογές της 20ής Δεκεμβρίου, ο Ιγκλέσιας προέβλεψε προ ημερών ότι θα ισοβαθμήσει με τους Σοσιαλιστές και τους «Πολίτες».
Με ποιους προτίθεται να συμμαχήσει αν δημιουργηθούν οι ιδανικές συνθήκες;
Μέχρι τώρα ο Ιγκλέσιας αποφεύγει το εν λόγω ερώτημα, θέτοντας ως στόχο την όσο το δυνατόν μικρότερη νίκη του Λαϊκού Κόμματος του Ραχόι.
Αρκετοί προκαταβάλλουν όμως ότι βλέπει θετικά τη σύμπραξη με τη μικρή Ενωμένη Αριστερά, αλλά και τους Σοσιαλιστές.

ΙΡΛΑΝΔΙΑ Τζέρι Ανταμς
Ηταν 30 Απριλίου του 2014 όταν ο εμβληματικός ηγέτης του Σιν Φέιν συνελήφθη με την υποψία ότι, το 1972 ως κορυφαίο στέλεχος του IRA στο Μπέλφαστ, έδωσε εντολή για την απαγωγή και την εκτέλεση της 37χρονης Τζιν Μακόνβιλ.
Το κόμμα του μίλησε για σκευωρία ενόψει των ευρωεκλογών, ενώ ο ίδιος αφέθηκε ελεύθερος λίγες ημέρες μετά.
Σήμερα το Σιν Φέιν εμφανίζεται να αυξάνει το 19,5% των ευρωεκλογών. Ο Τζέρι Ανταμς δέχεται όμως πόλεμο φθοράς.
Εκθεση Βρετανών ειδικών κατέληξε πρόσφατα στο συμπέρασμα ότι η ηγεσία του IRA υπάρχει ακόμα και πως, παρά το ότι δεν αποτελεί απειλή, «επιτηρεί ακόμα την ευρύτερη στρατηγική του Σιν Φέιν».
Κατηγορήθηκε επίσης για «ελιτισμό» λόγω του δείπνου στο ξενοδοχείο «Σέρατον» της Νέας Υόρκης από τον σύλλογο υποστηρικτών του κόμματος.
Το εισιτήριο κόστιζε περίπου 500 δολάρια και συγκεντρώθηκαν συνολικά 400 χιλιάδες δολάρια.
Το δε παρελθόν του σκαλίζουν τώρα τα ρεπορτάζ λόγω του βιβλίου της Μαρία Κάχιλ, που είχε καταγγείλει σεξουαλική βία από έναν συμμαχητή της και ανέφερε ότι συνάντησε τον ίδιο τον Τζέρι Ανταμς επανειλημμένα από το 2000 μέχρι το 2006, χωρίς αποτέλεσμα.
Η προσωπικότητά του όμως παραμένει ισχυρή, στον βαθμό που αρκετοί αναλυτές θεωρούν ότι ακόμα και μια πιθανή παραίτησή του από το Σιν Φέιν θα λειτουργήσει «ανάποδα» και θα ενισχύσει περαιτέρω το κόμμα στις εκλογές του Απριλίου.

ΒΡΕΤΑΝΙΑ Τζέρεμι Κόρμπιν
«Δεν είναι κρυφό ότι είμαι διεθνιστής. Εχω δει όμως μεγαλύτερη υποστήριξη από το Ευρωκοινοβούλιο σε κινητοποιήσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δικαιοσύνη από την Παλαιστίνη μέχρι την Κολομβία, από οποιοδήποτε Κοινοβούλιο, συμπεριλαμβανομένου του δικού μου».
Ο συγκεκριμένος «ελιγμός» ανήκει στον Τζέρεμι Κόρμπιν και ειπώθηκε σε κλειστή σύσκεψη των Εργατικών για το ενδεχόμενο δημοψηφίσματος για το «Brexit».
Ο Κόρμπιν είναι πρόεδρος ενός κόμματος με ιδεολογικά και πολιτικά σκαμπανεβάσματα. Την τελευταία φορά που κυβέρνησαν οι Εργατικοί ανήκαν στην «πρωτοπορία» του νεοφιλελεύθερου και πολεμοχαρούς «Τρίτου Δρόμου». Ο ίδιος όμως έχει επικρίνει το πρόγραμμα λιτότητας στην Ελλάδα και έχει αντιταχθεί «στην ιδεολογία του κυρίαρχου Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος».
Οι εκλογές στη χώρα του, όμως, ακόμα αργούν. Μέχρι τότε θα έχει να αντιμετωπίσει κριτική πολλών ειδών, ενώ έχει και ισχυρούς εσωκομματικούς πονοκεφάλους.
Οι φράξιες των μπλεριστών και των μπραουνικών διαμηνύουν ότι έχουν και αυτές «κόκκινες γραμμές» και ήδη αναζητούν τον αντικαταστάτη του.
Ο Κόρμπιν εξετάζει ήδη την απάντησή του: σκοπεύει να αλλάξει τους όρους διεξαγωγής των εσωκομματικών εκλογών, ώστε να ξεπεράσει τη διορία δύο ετών που του δίνουν οι αντίπαλοί τους.
ΠΗΓΗ ΕΦΣΥΝ