70 χρόνια: H αρχή του Ψυχρού Πολέμου

Εκείνο το πρωινό της 6ης Αυγούστου του 1945 στη Χιροσίμα θα ξημέρωνε μια συνηθισμένη ημέρα. Ο συναγερμός που σήμανε για λίγο κατά τις 7.30 δεν προϊδέαζε για την καταστροφή που ακολούθησε, καθώς αυτού του είδους οι προειδοποιήσεις ήταν συνηθισμένες. «Πολλά μικρά παιδιά προσχολικής ηλικίας έπαιζαν στα σπίτια τους ή έξω, στους δρόμους της γειτονιάς τους.

Οι μαθητές της πρώτης και της δευτέρας Δημοτικού έκαναν το μάθημά τους είτε σε προσωρινές αίθουσες είτε στους ναούς και τις εκκλησίες της περιοχής τους… ή βρίσκονταν καθοδόν προς τα μέρη όπου έκαναν μάθημα…

Πολλοί εργάτες και δημόσιοι υπάλληλοι είχαν αρχίσει τη δουλειά τους, ενώ άλλοι πήγαιναν να δουλέψουν. Οι περισσότεροι καταστηματάρχες είχαν ήδη ανοίξει τα μαγαζιά τους. Στο κεντρικό τμήμα της πόλης γινόταν η πραγματοποίηση ενός μεγάλης κλίμακας σχεδίου, το οποίο αποσκοπούσε στην κατεδάφιση ενός μεγάλου αριθμού σπιτιών προς σχηματισμό αντιπυρικών ζωνών» (Οσάντα Αράτα «Τα παιδιά της Χιροσίμα», εκδόσεις Μπουκουμάνη, Αθήνα 1984, σελ. 29-30).

Η Χιροσίμα φλέγεται

Λίγες ώρες νωρίτερα στη 1 και 37΄ μετά τα μεσάνυχτα της 5ης Αυγούστου, τρία αμερικανικά ανιχνευτικά αεροπλάνα Β-29 απογειώθηκαν από τη νήσο Τινιάν. Μισή ώρα αργότερα θα τα ακολουθήσει ένα άλλο βομβαρδιστικό Β-29, που το ‘χαν βαφτίσει «Enola Gay» από το όνομα της μητέρας του πιλότου, συνταγματάρχη Τίμπετς.

Το βομβαρδιστικό αυτό κουβαλούσε στην κοιλιά του ένα τρομερό όπλο που άκουγε στο όνομα «ατομική βόμβα». Στις 8 και 11΄ η Χιροσίμα φαινόταν καθαρά από τα μέλη του πληρώματος του «Ενόλα Γκέι». Δυόμισι λεπτά αργότερα ο πιλότος συνταγματάρχης Τίμπετς διέταξε τον βομβαρδιστή του σκάφους ταγματάρχη Τομ Φέρεμπι με ένα απλό παράγγελμα: «Εμπρός!».

Στις 8 και 15΄ μια βόμβα 10.000 λιμπρών εγκατέλειψε το σκάφος και 45 δευτερόλεπτα αργότερα μια τρομερή αστραπή τύφλωσε τους αεροπόρους, που φορούσαν γυαλιά οξυγονοκολλητών. Επειτα, ένα τεράστιο κοκκινωπό μανιτάρι υψώθηκε στον ουρανό, μια κολοσσιαία πυρκαγιά απλώθηκε στην πόλη.
Τα τροχιοδρομικά οχήματα έμειναν γεμάτα με τους απανθρακωμένους επιβάτες στριμωγμένους στα καθίσματα ή στοιβαγμένους όρθιους στους εξώστες. Ενας άνεμος που έτρεχε με 1.200 χλμ. την ώρα σηκώθηκε και γκρέμισε τους τοίχους σε μια ακτίνα 1.500 μ., θρυμματίζοντας τα τζάμια των παραθύρων ακόμα και σε απόσταση 12 χλμ. από το σημείο που έπεσε η βόμβα. Οταν καταλάγιασε το φαινόμενο διαπιστώθηκαν στους επιζώντες παράξενα φαινόμενα: έμετοι, διάρροιες εξαιρετικής εντάσεως, πλήθος μικρών αιμορραγιών στο στόμα και στον λαιμό.

Πολλά από τα θύματα που παρουσίασαν τέτοια συμπτώματα ψυχορραγούν. Ο απολογισμός θα εμφανίσει 78.150 νεκρούς πολίτες και περίπου 20.000 στρατιωτικούς, 9.284 βαριά τραυματισμένους και 13.938 εξαφανισθέντες (Ρεϊμόν Καρτιέ: «Ιστορία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου», Εκδόσεις Πάπυρος, τόμος β΄ 565-566).